نه آتش‌بیارمعرکه، نه ابزار بیگانه؛

در روزگاری که جهان در التهاب خشونت و بحران می‌سوزد، بار دیگر منطقه ما در آستانه یک تنش ویرانگر دیگر قرار گرفته است. درگیری میان هند و پاکستان، دو قدرت اتمی، خطری است که نه‌تنها مردم آن دو کشور، بلکه کل جنوب آسیا ـ و به‌ویژه افغانستان ـ را تهدید می‌کند.ما به‌عنوان ملتی که چهار دهه پیاپی قربانی جنگ، اشغال، افراط‌گرایی و رقابت‌های نیابتی بوده‌ایم، بیش از هر ملت دیگر حق داریم فریاد بزنیم که جنگ راه‌حل نیست! هیچ اختلافی از مسیر گلوله و انفجار به صلح نرسیده، و هیچ ملتی از ویرانی و کینه، آینده‌ای روشن نساخته است.ملت افغانستان با مردم هر دو کشور، هند و پاکستان، روابطی دوستانه و برادرانه دارد. ما از ثبات، صلح و همکاری میان این دو کشور نفع می‌بریم؛

همان‌گونه که از جنگ و ناامنی‌شان زیان می‌بینیم. بنابراین، صلح نه‌تنها به سود هند و پاکستان، بلکه به خیر تمام منطقه است.در چنین شرایطی، ما از هموطنان عزیز خود در سراسر کشور می‌خواهیم:آتش‌بیار معرکه نشوید، ابزار تبلیغات برای بیگانگان نگردید، زیر بار هیجان‌سازی و تحریکات رسانه‌ای نروید، و قربانی اهداف پنهان دیگران نشوید.از هرگونه تبلیغ، اظهار موضع یا جانبداری هیجانی به نفع یکی از طرف‌های درگیر، شدیداً اجتناب کنید. این نزاع، معرکه ما نیست؛ ما باید در صف عقلانیت و صلح بایستیم، نه در صف افراط‌گرایی و تحریک.جای ما در خط آگاهی، منطق و صلح است؛ نه در صف‌کشی‌های کور.ما نه سرباز سینه‌چاک هیچ کشوریم، نه پیاده‌نظام فتنه‌سازان منطقه. ما ملت بزرگی هستیم که تنها با صلح، گفت‌وگو، و همزیستی، می‌توانیم راه نجات خود و آیندگان‌مان را بسازیم.بیایید این بار، هوشمندانه عمل کنیم؛ نه هیجانی.بیایید بذر صلح بپاشیم؛ نه بوق جنگ برویم.بیایید از فاجعه‌ای دیگر، پیشگیری کنیم؛ نه تماشاچی آن باشیم.زیرا صلح، تنها آینده‌ای‌ست که ارزش ساختن دارد.