گـزیده اخبــار

خانه » اجتماعی » دل بـــــي تـــــــاب
دل بـــــي تـــــــاب

دل بـــــي تـــــــاب

هر قدر بيتاب باشد تاب تاب از كف رود

پيش روي خوبرويان دل چو آب از كف رود

كرده كرده ياد دلبر روز روشن شام شد

بي خبر بودم كه شب را چشم خواب از كف رود

عشق اگر روشن نسازد ديدهء معشوق را

اشك ما ارزش ندارد خونِ ناب از كف رود

باد، رنگ ابر و باران، بوي خاك تيره است

ذره ها را گل ربابد آفتاب از كف رود

ساغر و ساقي و  شمعَ بي ثبات افتاده اند

گر چنين باشد فضا شايد شراب از كف رود

جلوه فرمايد اگر آن بي كتابِ شوخِ من

گبر و ترسا و مسلمان را كتاب از كف رود

رخ مگردان اي گل آشوبگر از باغبان

تا خدا ناكرده شوقِ انقلاب از كف رود

جان به جانان مي سپارم در خم و پيچ وفا

تا مبادا رايگان عالي جناب از كف رود

صد سوال از چشم او خيزد خدا را پي به پي

يك به يك با ديدن رويش جواب از كف رود

گرچه عشق ايام پيري چون شراب كهنه است

كم شود مستي چو دوران ِ شباب از كف رود

از تقاضا هاي شب هاي خموش ما نترس

ترس از آن روزي كه غوغاي شتاب از كف رود

ناله ها در پرتو اشعار بالا رفتنيست

مثل دودي كه ز دامان كباب از كف رود

زندگاني رفته بود اكنون نفس هم مي رود

زود شو اي ماهء من امشب شهاب از كف رود

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *

*

بالا