بهار طبیعت، بهار معنویت

سال نو، نویدبخش حیاتی تازه در بستر زمان و فرصتی برای تأمل، تحول و تعالی است. بهار، این جلوه پرشکوه رحمت الهی، آیینه‌ای از قدرت بی‌منتهای پروردگار است که در آن، سبزه‌ها از دل خاک سر برمی‌آورند، درختان شکوفه می‌دهند، و نغمه‌های پرندگان، آهنگ زندگی را طنین‌انداز می‌کند. این دگرگونی، خود پیامی است برای انسان، که در مسیر کمال گام بردارد و از خواب غفلت برخیزد.بهار تنها تغییر فصل نیست،                                

بلکه دعوتی به تحول درونی، بازگشت به فطرت پاک و بهره‌مندی از بهار معنویت است. اگر زمین پس از زمستانی سخت، دوباره جان می‌گیرد، انسان نیز می‌تواند از سردی‌های جهل، سستی و غفلت عبور کند و به نور معرفت و آگاهی دست یابد. قرآن کریم انسان‌های مؤمن و رشد یافته را به «شجره طیبه» تشبیه کرده است؛ درختی که ریشه‌هایش در زمین ثابت است و شاخه‌هایش به سوی آسمان گسترده، در هر زمان ثمره‌ای پاک و گوارا به بار می‌آورد.اما دریغا که بسیاری از انسان‌ها، سال‌های عمرشان را بدون این تحول معنوی سپری می‌کنند و بهار طبیعت را در غفلت و روزمرگی به نظاره می‌نشینند، بی‌آنکه بهاری در وجودشان شکوفا شود. حقیقت این است که بهار طبیعت، نشانه‌ای است از قیامت و حیات دوباره، تا صاحبان خرد بدانند که نابودی ظاهری، پایان کار نیست.امروز، جهان اسلام در میان بحران‌های بی‌شمار، بیش از هر زمان دیگر نیازمند بهار معنویت، وحدت و بصیرت است. در عصری که دشمنان اسلام با تهاجم فکری، فرهنگی و نظامی، بنیان‌های ایمان و هویت مسلمانان را هدف قرار داده‌اند، بر علمای راستین و اندیشمندان آگاه است که رسالت خود را دریابند و در برابر طوفان جهل و تفرقه بایستند. مبادا اختلافات جزئی، امت را از اهداف والای توحیدی بازدارد و دست‌های نفاق، از این شکاف‌ها برای تضعیف اسلام بهره ببرند.                          همچنین، انسان معاصر که در هیاهوی تمدن مادی و مصرف‌گرایی بی‌حد، زمین را به نابودی کشانده، باید بداند که تخریب محیط زیست و آلوده‌سازی طبیعت، همان جنگ با بهار و جلوه‌های الهی است. این خانه مشترک بشریت، با آزمندی قدرت‌های جهانی در آتش جنگ، سلاح‌های اتمی و تخریب جنگل‌ها، رو به نابودی است. اسلام، هم‌زمان با دعوت به بهار درون، مؤمنان را به حفظ و آبادانی زمین فرمان داده است.پس بیاییم در این بهار، نه‌تنها طبیعت، بلکه جان‌های خود را نیز از زمستان جهل و غفلت رها سازیم. با بهره‌گیری از معارف الهی، خود را به سلاح بصیرت و آگاهی مجهز کنیم و رسالت خویش را در برابر جامعه، نسل آینده و دین الهی دریابیم. بیاییم به جای جدال‌های بی‌ثمر، با حکمت و خرد، چراغ هدایت را در دل‌ها برافروزیم و از هر فرصتی، در مسیر تعالی اسلام و بیداری امت بهره ببریم.