یکی ازعوارض نظام های استبدادی درعصرارتباطات آنهم جوامع شرقی بویژه در افغانستان این است که فقط یک دستگاه تلفن نیاز است تا هرآنچه که دل تنگ ات می خواهد از نام یک جمع ،جامعه وحتی همه بشریت درسرتاگیتی به نشر برسانی فرض بفرمائید که ما ، بلانسبت برای خود ما نشسته ایم و با تکرار شعار های واهی و مفتکی آسمان و ریسمان را می بافیم بُغة ودفعة در بازشود وهیاهو برپاشود و وبرگردن مان گل باندازند وتبریک بگویند و ما را پیروز اعلام کنند در دنیای واقعی چیزی بدست مان خواهند آمد ؟ وآیا شما سخت ابراز تعجب نه می نمائی ؟ شعارنوشتن وتسوید قانون اساسی برای یک کشوراز همین رشته مسائل نیست ؟ بیشتر بخوانید »
