وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
دیدگاه نواندیشی :محتمل است شما خواننده گان عزیز هم مستحضرشده باشید که وقتی ۲۶ماه دلوفرامیرسد همزمان به فرارسیدن آن برخی از”سیأ” سیون چپ وراست ، مجاهد وغیرمجاهد بدون آنکه بدانند وجه تسمیه و شجرة النسب آن به کجا وصل شده آنرا منصوب به خود و روزنجات مردم افغانستان میدانند و روز ۲۶ دلو را روز آزادی واستقلال افغانستان می خوانند . البته ما هیچ اعتراضی به هیچ نظری که هر کسی و درهر جائی به هر چیزی و پدیده ای ابراز فرموده باشند نداشته ایم و نداریم و نه می خواهیم داشته باشیم چرا ؟ زیراازدیدگاه مابعضی “ابراز نظرها “چیزبسیارمفیدی است که هرچه بیشترابرازنظر شود بهتراست چه بسی که اظهار نظر نشود علی هذا مدتی است که با رسیدن ۲۶ ماه دلو تمامی حنجره ها وقلم ها که زمانی حوادث آنرا تلاش ها برای بقای اشغال ارتش سرخ بر افغانستان می خواندند با استفاده از فراموشی حوادث تاریخی ازذهن عوام الناس به حرکت می آیند و روز ۲۶ ماه دلو ۱۳۶۷ هجری شمسی را روز نجات مردم می خواند در حالیکه در نتیجه تقابل ارتش پاکستان با حکومت غیر نظامی آن وقت کشور میزبان معاهده ژنیو را که درغیاب مردم افغانستان به امضأ رسیده بود هیچگاه سبب ختم جنگ نخواهد شد .
چنانچه به نمائنده گی از چنین رجال و زوات جهادی آقای گلبدین حکمتیار دریک گردهم آئی وسیعی ازمهاجران در کمپ وارسک پیشاور طی یک سخنرانی غرای خطبه مانند چنین گفته بودند : بعداز تعارفات برادران ! چنانچه مطلع هستید روز پنجشنبه گذشته معاهده ژنیو در غیاب مردم افغانستان امضأ گردید شش سال گفتگو های پیوسته منجر به چنان معاهده ای گردید آنکه نه جنگ را میتواند خاتمه بخشد و نه صلح و امنیت را میتواند برقرار کند و نه هم برای بازگشت پنج میلیون مهاجربه کشورخودوضعیت مناسبی راایجاد کرده میتواند.ازنظرمامعاهده ژنیونا قص وغیرعادلانه میباشد و ملت مؤمن ما هیچگاه چنین معاهده را قبول ندارند و نه هم در برابر آن کدام التزام و پابندی دارداما هیچکسی نه میداند که چرا گلبدین حکمتیار آنگاه که طی یک معاهده دیگری عملأ در جبهه ایالات متحده امریکا حضور یافت روز ۲۶ دلو را روز آزادی مردم افغانستان می خواند ؟
با اینکه هنوز هم شاید خیلی ها از کار شناسان و تحلیلگران معتقد بر این باشد که وقتی آخرین سرباز ارتش سرخ شوروی سابق از پُل حیرتان که در شمال کشور مؤقیعت دارد عبورکرد آنرا روز مهمی ازاستقلال در تاریخ خونین افغانستان می خوانند وروی همین دلیل نیزشعارهای بدون مصرف زنده باد و مرده باد سر میدهند اما به روشنی می بینیم که معاهده ژنیو نیز مانند ده ها قرارداد و موافقتنامه های که طی چندین دهه ازنام مردم افغانستان چه درمحضرو یاهم غیاب این مردم جنگزده میان دلالان و سوداگران جهانی به امضأ رسیده اند یکی ازآنعده قراردادهای بوده که در برابرمواجب ناچیزی برمیزبیگانه گان تسوید و امضأ شده است .
لهذا باید بدانیم که عقلای امریکا و روسها مشترکأ وقتی دیدند که دیگر جنگ رویارویی مستقیم در سرزمین افغانستان به نفع شان نیست میان خود نشستند و با امضای قرارداد موسوم به ژنیو جنگ را وارد مرحله و فاز دیگری ساختند که شعله های آن آتش افروخته شده هنوز هم از خرابه های این سرزمین بلند می شود . به هرحال جناب آقای حامد ضرابی فرهنگی و فعال سیاسی فرهیخته و گرداننده کانال سیاست افغانستان موضوع را با سه تن از شخصیت های والامقام جامعه افغانی هریک محترم استاد محمد عزیزی تحلیلگر فرهیخته منطقه و افغانستان ، محترم عنایت الله طوفان کارشناس امور افغانستان و منطقه ، محترمه بانو دکتر فخر النسأ فیضانی از زنان اندیشمند جامعه افغانی به بحث گرفته است که از سوی محترم عنایت الله طوفان از همکاران متعهد تربیون نواندیشی به ما نیز رسیده است خدمت شما عزیزان تقدیم میداریم .
