گواهی یی استخباراتی دزدانِ سرگردنه درمجلس سنای امریکا !

بسیار کم اتفاق می افتد که کسی یا کسانی به قله سن بالاتراز چهل یا پنجاه سال در جامعه و جغرافیای افغانستان رسیده باشند ازاعمال زشت وناگواری   که در بخشی ازتاریخ مملکت انجام داده اند از مردم و قربانیان حوادث معذرت بخواهند ؛هرچند ما بارها براین نکته تأکید داشته ایم واکنون نیز براین باوریم که وقتی حق تعیین سرنوشت یک ملت تاریخی وباستانی مانند افغانستان ازچندین دهه بدینسوبه میزان منافع  کشورهای بیگانه بصورت یک معامله دست به دست می شود واین روال درمسیرتاریخ ملت ما بصورت تیوریزه نهادینه شده است طبیعی است که نقش افراد ورجال هرچند دخیل درقضایا ی مهم کشور کم رنگ جلوه می کند . اما با آنهم در راستای رسالت روشنگرانه ای که در برابر نسل جوان داشته ایم به نقش چنین افراد معامله گر و جبون اشاراتی مستند و محکمه پسند داشته باشیم .دراین هفته خبری را شنیدیم که در مجلس سنای  ایالات متحده امریکا که تحت مدیریت حزب جمهوری خواه امریکا رهبری ومدیریت میشود بنام  ” بررسی جنگ افغانستان ” کمیته ای را برهبریی یک خانم پاکستانی تبار به اسم شامیلا چودری Shamila N. Chaudhary  که خود در سمت  برنامه ریزان وزارت امور خارجه و ازمشاوران ارشد ریچارد البروک نمائنده خاص امریکا در سال ۲۰۰۹  برای افغانستان و پاکستان انجام وظیفه نموده است در سال ۲۰۲۱ تشکیل داده است و اینک پس از ورود دوباره دونالد ترومپ به کاخ سفید دومین نشست علنی «کمیسیون بررسی جنگ افغانستان» روز جمعه در مجلس سنای امریکا برگزار شد. دراین نشست جنگ امریکا در افغانستان بین سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۸ بررسی گردید و ضمن گواهی دادن مقامات پیشین دولت امریکا، شماری از مقام‌های حکومت پیشین افغانستان شامل یونس قانونی، معاون پیشین رئیس‌جمهور و عمر داوودزی، وزیرداخله سابق افغانستان ازراه دور سخنرانی نمودند .

جالب است که محمد یونس قانونی یکی از سران هیأت های چهار گانه کنفرانس تاریخی بن که به مقتضای منافع استراتیژیک کشورهای منطقه بویژه ایالات متحده امریکا برای افغانستان پس از حادثه خونین یازدهم سپتامبر درسال ۲۰۰۱ در شهر بن آلمان برگزار شده بود به عنوان گواه حوادث آن دوره از راه دور به سخنرانی و گواهی دعوت شده بودچنین بیان کرد و گفت : کنفرانس بن با سه کاستی مهم همراه بود . عدم حضور نمائنده گان طالبان ، فقدان نهاد های نظارتی برای اجرای توافقنامه ، نبود میکانیزم های پیش گیرینده در برابر کشور های همسایه ! برخی از بازی گران اصلی این کنفرانس اهداف موازی دیگری را نیز دنبال می کردند . ایالات متحده امریکا در پی ایجاد نظام سیاسی متناسب با منافع استراتیژیک خود درافغانستان بود وافغانهای مقیم غرب و امریکائی های افغان تبار را گزینه های مناسب برای دست یابی با این اهداف میدانیست اصرار واشنگتن بر تعیین بدیل پشتون تبار برای طالبان و قرار دادن جناب آقای کرزی در رأس اداره موقت مصداق این رویکرد به شمار می آید . مسخره ترین بخش این گواهی در«کمیسیون بررسی جنگ افغانستان» مجلس سنای امریکا آنجاست که جناب یونس خان قانونی که ذکر خیر شان قبلأ به عمل آمد در سخنانش از عدم حضور نمائنده گان طالبان در کنفرانس بن فقدان نهاد های نظارتی برای اجرای توافقنامه ، نبود میکانیزم های پیش گیرینده در برابر کشور های همسایه یاد آوری نمود درحالیکه در پاسخ به این گونه اظهارات برخی حلقه های طالب پسند که گویا در کنفرانس بن عدم حضور طالبان و حزب اسلامی از عوامل شکست این کنفرانس تاریخی محسوب می شوند آقای زلمی خلیلزاد در یک برنامه ای که از سوی شبکه تلویزیونی طلوع به مناسبت رونمائی کتاب اش بنام فرستاده اثر زلمی خلیلزاد از امریکائی های افغان تباری که در برگزاریی کنفرانس تاریخی بن نقش مهمی داشت ترتیب داده شده بود در پاسخ به آقای لطف الله نجفی زاده مجری برنامه که پرسیده بود چرا در کنفرانس بن تصمیم گرفته شد که طالبان ، حزب اسلامی بخش کنفرانس نباشند  و حال ما پانزده سال بعد در تلاش این هستیم که با طالبان و حزب اسلامی گفتگو کنیم  ؟ چنین پاسخ داده بود:

 شما سوال مهمی کردید برای ازینکه بعضی ها تبصره کردند که خوب می بود که اگر طالب ها هم در بن می بودند اما اگر به یاد داشته باشید وقتی که کنفرانس بن دائر شد جنگ هنوز دوام داشت ، جنگ ختم نه شده بود . قندهار هنوز فیصله نه شده بود طالبان هنوز هم خود را حکومت مشروع افغانستان میدانیستند وآقای ابراهیمی چیزی که در کتاب هم نوشته نه کردیم می خواست کنفرانس بن اصلأ در قطر دائر شود در پایتخت یک کشور اسلامی ! وبا قطری ها مطابق صحبت سفیر قطردرجامعه ملل به من وقتی که من سفیر بودم در جامعه ملل گفت وامیر قطر به جواب پیشنهاد آقای ابراهیمی  گفت که ما حاضر هستیم قبول کنیم که کنفرانس درقطرصورت بگیرد و تمام مصرف اش را بدهیم اما یک شرط داریم وآن اینست که طالبان هم بیایند . مطابق به گفته سفیر قطر آقای ابراهیمی خنده کرد و گفته بود که شما اگر آنها را بیاورید برای اینکه آنها خو حاضر نیستند که بیایند . به فکر من غیر عملی بود که طالبها در کنفرانس بن می آمدند … آقای لطف الله نجفی زاده پرسید که حزب اسلامی چطور؟ آقای خلیلزاد در پاسخ گفت :

درباره حزب اسلامی دو فکر است یکی اینکه حزب اسلامی در کنفرانس بود تقریبأ ! چون گروپ قبرس که در بن بود از چهار گروپی که در آنجا بود یکی خو گروپ روم ، گروپ به اصطلاح که  اتحاد شما ل می گفتند و گروپ پیشاور و گروپ قبرس خوب پشت گروپ قبرس کسانی که بسیار نزدیک هستند و حال بین حکومت و آقای حکمتیار بسیار رول دارند در گروپ قبرس بودند یکتعدادی بودند مثلی که هنوز هم عادت بدی بعضی ها دارند که یک پای اینجا و یک پای آنجا ! آنها هم اشتراک می کردند و هم اشتراک نه میکردند این ها یک بازی بود که آنها در آن مصروف بودند ..پس مسأله آقای حکمتیار مطرح نبود آنقدر چون حدث زده می شد که یک گروپ که توسط یکی از خویشاوندان اش ساخته شده بود در آنجا تشریف داشت .هیچکسی نه میتواند انکار کند که نقش آقای محمد یونس قانونی سابق وزیر داخله و معاون رئیس جمهور که آخیرأ تیترعضویت درشورای رهبری جبهه مقاومت ملی برای نجات افغانستان را یدک میکشد از همان آغاز حادثه یازدهم سپتمبر سال ۲۰۰۱ و کنفرانس تاریخی بن که با شهادت قهرمان ملی احمد شاه مسعود هیأت جبهه متحد افغانستان را رهبری میکرد برازنده و برضد منافع ملی مردم افغانستان بوده است که در بیست سال حضور نیروهای خارجی اعم از ارتش ایالات متحده امریکا و یا هم هم پیمانانش در افغانستان زندگی آقای قانونی نیز پر از تاریکی ها بوده است

که به دلیل ذ یقی وقت به یکی از آن داغ ناسور تأسیس زندان در ساحه سبز معروف به کارته پروان بوده که به توسط یک پیمان کار امریکائی بنام  جک ادیما Jonathan Keith Idemaایجاد شده بود و بسیاری از بی گناهان افغان را در آن به اتهامات گوناگون وواهی تحت شکنجه های قرار می داد کافی میدانیم

شاید هیچ یکی از ملت های دنیا  در جهان معاصر آنچنانچه مردم جنگزده افغانستان با مظلومیت و محرومیت آنهم نه توسط بیگانه های طماع و استعماری بلکه با عطش قدرت و ثروت فرزندان متعلق با سرزمین آبایی افغانستان بصورت تیوریزه شده به ویرانی مبدل گشته باشد هرچند حکایت تلخ این تباهی وویرانی به چندین دهه قبل به آنگاه میرسد که استعمار سرخ به کمک فرزندان اغوا ساخته شده این مرز وبوم  بر حریم مقدس افغانستان تجاؤز نمودند و مردم آزادی خواه افغانستان دربرابر این گستاخی بیگانه ها دست به قیام زدند و مجبور به هجرت شدند که در دیار غربت و مهاجرت بصورت طبیعی غرائز مادی ثروت وقدرت در وجود  همه آنانیکه زمانی در برابراستعمار سرخ اتحاد جماهیر شوروی صدای اعتراض بلند ساخته بودند جوانه زد واکثریتی ازاین مبارزان راه استقلال و آزادی  در گرداب خونینی ازچنین غرائزفرورفتند و سرانجام نیز مادر وطن را با قیمت بسیار ناچیزی فروختند

هیچکسی نه میداند که چرا بصورت نا آگاهانه ویاهم درعالم خبرآقای عمر داؤدزی  راکه یکی ازمهره های اصلی انهدام فرهنگ وتمدن افغانستان محسوب میشود به کمیسیون بررسی جنگ افغانستان هرچند بصورت انلائن دعوت داده شده بود تا به عنوان گواه مسؤل علل  انهدام و ذوب افغانستان درگردابی ازتحجر وتروریزم را بیان کند

.ارباب داؤدزی که یک هفته قبل ازدعوت برای شاهدی در«کمیسیون بررسی جنگ افغانستان» بحیث رئیس اجرایی شورای ملی برای نجات افغانستان منصوب شد . این درحالی است که دردوره حکومت  محمد اشرف غنی که با دلائیل استقرار نظام”  ریأ” ستی با شیوه دیکتاتورمآبانه  مورد خواست عمر داؤدزی بود برخی ازچهره ها و گروه های شامل در شورای ملی برای نجات افغانستان نیز وی را متهم به تبلیغات علیه آنها عنوان میکرد اما روشن است که با  تلاش ها و فعالیت های “سیأ” سی بیشتر استخباراتی پیرامون حق تعیین سرنوشت مردم افغانستان که ازچندین دهه بدینسوبه تناسب منافع استخباراتی نه “ملی”و”انسانی”کشورهای منطقه وجهان ازافغانستان بحیث میدان بازی استفاده میکنند این جابجائی صورت پذیرفته باشد .آنچه که عمر خان داؤدزی مردی برای تمای فصول بحیث گواه حضور نیروهای خارجی که در سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۸ بود پس از تعارفات معمول چنین بیان داشت . …من فکر میکنم که انتخاب نظام ریأستی یک اشتباه مهم و جدی بود این نظام عملأ بر افغان ها تحمیل شد نظام ریاستی باعث تمرکز قدرت در ظرف یک فرد میشود و با توجه به بافت متنوع افغانستان نه میتوانیست کار آمد باشد جاگزین های نظام ریاستی چه بودند ؟ به نظر من بهترین گزینه بازگشت به پادشاهی مشروطه بود . نظامی که افغانستان در دهه شصت و هفتاد آنرا تجربه کرده است . پادشاه بطور سنتی از حمایت قبائلی برخوردار بود و به عنوان نماد وحدت ملی عمل میکرد . تاریخ ما نمونه های زیادی دارد که در آن همگرائی های طبیعی  دولت در برابر واکنش های مذهبی بویژه از نوع دیوبندی محافظت کرده اند یک گزینه دیگر نیز وجود داشت و آن نظام پارلمانی بود که در آن رئیس جمهور و نخست وزیر هردو نقش ایفأ میکردند   چنین نظامی میتوانیست توازن و نظارت مؤثرتری رااجرأ کند. ویژه گی ی که درطی بیست سال نظام ریاستی کاملأ غائب بود. کسانی که ازسرشت و مزاج روانی ارباب داؤدزی آگاهی دارند این نوع چرخش ها ی”  سیأ”  سی در وجود مبارک اش رایک امرطبیعی میدانند ووی را یکی ازآزناب بلی گویک ها وبلندگوهای ” سیا” سی می خوانند .