نابودیی ارزشها درناامیدی ملی!

چنانچه آگاهی دارید آخیرأ دومین نشست بین المللی فرهنگیان و افراد خبره به همت و تلاش های برخی از نخبه گان افغان بویژه یکی ازشخصیت های فرهنگی و فعال سیاسی حوزه رسانه های افغانستان جناب آقای حامد ضرابی درراستای جستجوی راه حل معضله افغانستان برگزار شده بود که درآن گروه کثیری از فرهنگیان و نخبه گان جامعه اشتراک نموده بودند و خبر تکمیلی آن را عزیزان میتوانند در کانال  سیاست افغانستان  متعلق با محترم ضرابی بصورت مفصل مطالعه فرمایند در این کنفرانس بین المللی یکی از فرهنگیان و تحلیلگران جامعه افغانی جناب آقای نصیر احمد راسخ نیز سخنرانی کوتاهی نموده است . وقتی این سخنرانی مهم و درعین حال روشنگرانه در دسترس تربیون نواندیشی قرار گرفت چند روزی از برگزاریی این کنفرانس سپری شده بود که به دلائیل مختلف از همه خواننده گان نواندیشی و جناب نصیر احمد راسخ ابراز عذر خواهی میکنیم .جناب نصیر احمد راسخ وقتی با تعارفات لازم سخنانش را آغاز نمود چنین اظهار داشت :   

تنها چیزی را که من شخصأفکر میکنم مسائل فعلی مربوط به ارزشهای معنوی جامعه ما است که روز تا روز از جامعه برداشته می شود و ملت ما نیز سر درگُم و بیچاره بخاطر همان هدف اساسی که استقلال کشور است که در آن ما بتوانیم آزادی های اجتماعی خود را داشته باشیم ، چنانچه که ما میبینیم آزادی های مدنی بویژه خانم ها در قدم اول نادیده گرفته شده و از بین برده شده است . همچنان آزادی بصورت مطلق برای تمامی جامعه ای که اسیر و گروگان گرفته شده است . آقای نصیر احمد راسخ ضمن برشمردن حماسه های تاریخی که ملت سلحشور افغانستان دربرابر متجاوزان انگلیس صورت گرفته بود از یک شاعر آلمانی نقل قول نمود که چگونه درباره ملت افغان که توانیسته بود  با دستان خالی در مقابل قوای سیزده هزار نفریی انگلیس ها که از بُت خاک کابل بطرف جلال آباد با ساز و موزیک کاروان شان در حرکت بود که نا گهان قوای مدافع افغانستان ، جوانان رشید افغانستان بالای آنها حمله آور می شوند وجزای تجاؤز شانرا می دهند . که در آن کاروان از سیزده هزار عسکر فقط  یکنفر بنام دکتر برایدن که زخمی شده بود توسط مبارزین راه آزادی زنده مانده بود تا برای انتقال خبر شکست عساکر برای امپراطوریی انگلیس باشد که چگونه در کشوری که مردم آن کشورو میهن خویش  را دوست دارند و مصصم بر استقلال و آزادی خود متحدانه عمل می کنند تجاؤز چه مفهومی دارد ؟جناب راسخ سپس به شهکاریها ورشادتهای مردم دلیر افغانستان اعم از مرد و زن ، پیر وجوان در برابر قشون سرخ اتحاد جماهیر شوروی و غیره قیام های آزادی بخش مردم افغانستان که در گوشه گوشه ای از سرزمین افغانستان در برابرارتش اشغالگر اتحاد جماهیر شوروی بؤقوع پیوسته اند اشاره نمود و گفت :

که قیام سوم حوت را میبینیم که ملت ما چگونه حاضر شدند با دستان خالی در مقابل تجاؤز شوروی سابق به سرکها و خیابانها برآیند ، قربانی بدهند و از وطن خویش دفاع کنند و تاریخ بنویسند ؟ قیام بالا حصار همچنان ، قیام خونین مردم با فرهنگ هرات این ها یک روحیه ملی ، وحدت ملی ، هم آهنگی ملی برای حُب وطن ، دفاع ازمنافع ملی افغانستان بود که بدون رهبریی سیاسی مانند مجلس امروز ، بدون پشتوانه خارجی ها این قیام ها براه افتاده بودند ….