وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
کورس انگلیسی (آی آر سی) اولین و بزرگترین کورس زبان انگلیسی برای مهاجرین افغانستان مقیم پشاور در سال ۱۹۸۵ فعالیت خود را تحت عنوان ELP آغاز کرد و بیش از صدهزار هموطن مهاجر ما را طی چندین سال زبان انگلیسی تدریس کرد، آموزش لسان انگلیسی در این کورس برای آنعده هموطنان ما که به غرب پناهنده شدند زمینه آنرا مساعد ساخت که در کشور های غربی بدون آنکه کورس های آمادگی لسان را بگیرند داخل مارکیت کاری شدند
و آنعده شاگردان این کورس که تحصیلات عالی داشتند و یا حد اقل باسواد بودند در زمان حکومت کرزی و غنی تا چوکی های وزارت شامل کار شدند که داکتر حضرت عمر زاخیلوال، داکتر فاروق وردک و ده ها چهره دیگر از فارغین کورس (آی آر سی) پشاور هستند. 
این حقیر هم بعد از سراسیمه شدن با همکار آمریکائی داکتر صاحب وکیل در هوتل دینز پشاور که در خاطرات گذشته ذکر شد مدت دو سال بین سال های ۱۹۸۶ الی ۱۹۸۸ شش سمستر در این کورس درس آموزش زبان انگلیسی گرفتم. تعمیر این کورس در منطقه تاون پشاور در مسیر سرک تاون-پاوکه نزدیک نهر در پنج حویلی که همه در یک محوطه قرار داشتند به پیش میرفت، در آنزمان کسی بنام انجنیر عزیز که یک
انسان بینهایت شریف و مؤمن بود آمر این کورس بود که متأسفانه توسط آدمکشان در پشاور ترور شد، نگارنده نزد خدا شهادت میدهد که یک وقت نماز انجنیر عزیز قضا نبود، در صحن حویلی این کورس همیشه جای نماز بوریایی هموار بود که نماز های ظهر، عصر و مغرب به امامت خود شاگردان کورس با جماعت در آنجا ادا میشد.البته که این کورس بخش اناث نیز داشت که در تعمیر جداگانه تحت مدیریت جداگانه به پیش میرفت.
صنف اول ما را نصیر احمد جان صنفی دوره فاکولته زراعت ما تدریس کرد، بعد کسی بنام استاد شکور، بعد ملیار صاحب، صنوف ادوانس را یک خانم آمریکایی ما را انگلیسی تدریس کرد.وقتیکه کورس انگلیسی را شروع کردم نخست وظیفه من در آمریت تعلیم و تربیه کمسیون نظامی در ورسک بود، بعد در جهاد پوهنتون یا دانشگاه نظامی واقع ورسک ایفای وظیفه مینمودم که توسط موتر مامورین و استادان تا ورسک رفت و آمد می‌کردم، در بازگشت از همین موتر ها در تاون پائین میشدم و تا کورس انگلیسی (آی آر سی) پیاده میرفتم.چون در بیشتر خاطرات از
شرایط سخت زندگی دیار هجرت پشاور سخن گفتم جا دارد که به قول حافظ “چو عیبش گفتی صفتش نیز بگو” چند خوبی آن زمان را نیز نوشتم و بسیار خاطرات خوب و خوش دیگر هم از دوره مهاجرت پشاور دارم که در خاطرات بعدی این کتاب مطالعه خواهید کرد.فیس کورس (آی آر سی) در هر سمستر ۴۵۰ روپیه بود، برای اول نمره ها تا سوم نمره به ترتیب ۱۰۰ فیصد، ۷۵ فیصد و ۵۰ فیصد اسکالرشیپ میدادند، برای شاگردانیکه حاضری مکمل میدادند ۵۰ فیصد بنام perfect attendance اسکالرشیپ میدادند، 
اگر چه این حقیر هرگز اول نمره نشدم اما ۵۰ فیصد از جهت اینکه دوم نمره یا سوم نمره میشدم و ۵۰ فیصد از جهت دادن حاضری مکمل اسکالرشیپ میگرفتم به این معنی که دو سال یا شش سمستر کورس آموزش زبان انگلیسی را رایگان یا اسکالرشیپ گرفتم. زمانیکه در سمستر (ادوانس یک) بودم برایم در کمیته سویدن بخش سروی زراعت افغانستان تحت ریاست داکتر اعظم گل وظیفه پیدا شد که توانستم بعد از یک وقفه دو سمستر ادوانس را یکسال بعدتر تکمیل نمایم. خوب به یاد دارم که مراسم توزیع سرتیفیکت یا شهادت نامه های ما در (نشترهال) پشاور در حضور قونسل آمریکا صورت گرفت.
