دکتر ديل کارنگي Dale Carnegie روان شناس و بنيان گذار دانشکده روابط انساني در نيويورک که در جهان متمدن کنوني در کار خود بي مانند است مي گويد: جديدترين علم يعني روان پزشکي همان چيزهايي را تعليم مي دهد که پيامبران تعليم مي دادند، چرا؟ به علت اين که پزشکان روحي دريافته اند که دعا و نماز و داشتن يک ايمان محکم به دين نگراني و تشويق و هيجان و ترس را که موجب اکثر ناخوشيهاي ماست بر طرف ميسازد. شخص من هنوز هم از کشف رمز اثر دعا و نماز عاجزم، ولي اين دليل نميشود که از آرامش روحي و اتکايي که دعا و نماز برايم بوجود ميآورد بهره مند نشوم. با دليل يا بيدليل برايم مسلم شده است که اعتقاد به دين در طريق زندگي سعادتمندانه مهمترين پايگاه است. چند سال قبل از فوت «هنريفورد» به ملاقات او رفتم. انتظار داشتم اندوه و ملال ناشي از ۷۸سال زندگي و سالهاي بسيار تلاش در راه اداره ي يکي از مؤسسات بزرگ صنعتي را در سيماي او ببينم، اما وقتي او را شاداب و آرام يافتم شگفت زده شدم. وقتي دليل آرامش و شادابي او را پرسيدم خيلي راحت برايم گفت: … معتقدم خدا خودش کارها را رو به راه ميکند و احتياجي به اندرز من نيز ندارد. چون خداوند حاکم و مسلط بر تمام امور است، تمام کارها عاقبت به بهترين وجهي انجام خواهد پذيرفت. در اين صورت چه موجبي براي نگراني باقي ميماند؟ ديل کارنگي يک نفر را معرفي ميکند که با کمک خداي بزرگ مشکلش را حل کرده بود، آن شخص چنين گفته بود: وقتي که ميتوانيم آلام و مصائب خود را با خداي خويش در ميان بگذاريم چه بيم که از مشکلات نگران بشويم و از آنها بهراسيم؟ اين روان شناس بزرگ نتيجه ميگيرد که: توسل به خدا و دعا و نيايش سه اصل روان شناسي را که همه به آن نيازمندند در انسان زنده مي کند:
۱- دعا و نيايش به ما کمک مي کند تا ناراحتي ها و گرفتاريها را هنگام دعا بر زبان آوريم و آنها را حل کنيم. 2- بر اثر نيايش احساس مي کنيم شريکي براي غم خود يافته ايم و تنها نيستيم. خيلي کم هستند کساني که به تنهايي بتوانند مشکلات خود را تحمل کنند. گاهي اوقات نگراني بر اثر موضوعي محرمانه، چنان بر ما هجوم مي آورد که قادر به در ميان گذاشتن آن با بهترين دوستان و ياران خود نيز نيستيم و اين جاست که به طرف خدا مي رويم و او محرمترين و رازدارترين ياور ماست. وقتي کسي را نمي يابيم شنواي هميشگي ـ خداي تعالي ـ آماده شنيدن درد دلهاي ماست. 3- دعا و نيايش بايد انسان را به کار و کوشش وادارد و نخستين گام به سوي عمل است. وقتي هدف براي خداوند تعالي گفته شد، اولين قدم برداشته شده است. کارنگي مي نويسد: عبادت و نيايش و ايمان قوي به مذهب، بيش از نيمي از نگرانيهاي ما را برطرف مي سازد… اگر مذهبي در کار نباشد زندگي پوچ است
