در اخبارسیاسی جمهوریی اسلامی ایران در مورد قضایای افغانستان می خواندیم که وقتی اسمعیل بقائی سخنگویی جدید وزارت خارجه ایران بروز دوشنبه، ۳۰ میزان ۱۴۰۳ در نخستین کنفرانس مطبوعاتی اش نزد خبرنگاران داخلی وخارجی در جمهوری اسلامی حضور یافته بود ضمن بیان مواضع اش در باره مسائل گوناگون امنیتی و سیاسی که دولت جدید برهبریی دکتر مسعود پزشکیان با آن روبرو است در پاسخ پرسش یک خبر نگار راجع به مسأله آب رود هلمند که طی یک قرارداد جداگانه که در سال ۱۳۵۱ هجری شمسی میان امیر عباس هویدا نخستوزیر ایران به نمائنده گی از دولت شاهنشاهی ایران و شهید محمد موسی شفیع صدراعظم وقت دولت سلطنتی افغانستان به امضأ رسیده بود نیز اشاره نمود وگفت : درمورد حقابه همان طورکه گفتیم ما معاهده هیرمند هزار و نهصدو پنجاه ویک اگر اشتباه نکنم ..( هزار و سه صد وپنجاه ویک ۱۳۵۱ نه ۱۹۵۱ هزار نه صد پنجاه ویک ) مبنای ما همان معاهده است ما در تعامل وگفتگو با مقام های هیأت حاکمه افغانستان تلاش مان براین بوده که کل حقابه را از طرف افغانستان برای کشور مان بگیریم موضوع در سطح معاون محترم رئیس جمهور در امور افغانستان ( شاید هدف سخنگویی وزارت امورخارجه نمائنده رئیس جمهور در امور افغانستان بوده باشد ) ادامه دارد فکر میکنم علی ارغم اینکه ؤرودیی آب امسال نسبت به سالهای گذشته یک مقدار بیشتر بود ولی کما کان فکر میکنیم که کار زیادی داریم برای اطمینان از اجرای مفاد معاهده ای فی مابین ایران و افغانستان ! هرچند آقای اسمعیل بقائی سخنگویی جدید وزارت خارجه به همان معاهده تاریخی آب هلمند اشاره نمود که میان دولتهای سلطنتی حاکم بر دوکشور مورد امضأ قرار گرفته بود اما در عمل نه تنها هیچ یکی از حاکمیت ها ی که در نتیجه انقلاب ها و شورشگری ها در کشور ایران و افغانستان به قدرت آمده اند به معاهدات و قرارداد های آن دوره وقعی نه میگذارند و پا بندی برآن معاهدات و مقررات نیز الزامی نه می بینند . وقتی آن معاهده در سایه قوانین اساسی ای که مادر همه قوانین فرعی شمرده می شدند به امضأ رسیده باشد
چگونه ممکن است حکومت طالبان که التزام به هیچگونه آئین و قانون ندارند و تبعیت از آنها را مترادف با کفرمی شمارند با داشتن سلاح های مدرن که ازنیروهای خارجی برای شان مانده اند و لشکری ازآزموده ترین نیروهای انتحاری که طی بیست سال گذشته بسیاری ازبی گناهان و بینوایان ساکن درافغانستان را با بی رحمی و قساوت به شهادت رسانده اند بتوان آنرا یک نهاد مشروع حاکم برافغانستان دانیست ؟ ازنظرآگاهان امورهرچند سخن گفتن در باره معاهده آب هیرمند دارای سوابق تاریخی بوده است اما دردولت جدید در ایران بویژه از سوی سخنگویی آن که تازه سخن گفتن در جمع خبرنگاران رامشق و تمرین میکند یک سخن نو میباشد .
